In Rotterdam wordt vandaag het vergissingsbombardement van 1943 herdacht. Zeventig jaar geleden bombardeerden de geallieerden de wijk Bospolder-Tussendijken. Daarbij vielen meer dan 400 doden en nog eens honderden gewonden.
De aanval was bedoeld voor de Wilton-Fijenoord scheepswerf in Schiedam. Op de werf werden torpedolanceerbuizen voor Duitse U-boten gemaakt. Door slechte navigatie en harde wind kwamen de bommen op de arbeiderswijk in Rotterdam-West terecht.
Koersverandering
Volgens amateur-historicus Jac Baart zijn de bommenwerpers op het laatste moment van koers veranderd. “Bij zoveel bewolking was het eigenlijk protocol dat de vliegtuigen terug zouden keren als het doelwit vlakbij een ‘bevriende’ woonwijk zou zijn. Een paar keerden om, maar de meesten veranderden van doel vlak voor de scheepswerf en probeerden waarschijnlijk de Merwehaven of de Lekhaven te raken. Die havens waren grotendeels in handen van de Kriegsmarine.”
Dit bombardement staat bekend als het Vergeten Bombardement op Rotterdam. Toch is dit na de Duitse aanval van mei 1940 het grootste bombardement op Rotterdam geweest in de oorlog. Pas vanaf de jaren 80 is er meer bekend geworden over wat er precies is gebeurd op 31 maart 1943.
Sjaak Stoppelenburg was destijds 8 jaar oud en woonde in Bospolder-Tussendijken. Hij werd door zijn opa uit de schuilkelder van zijn school gehaald. Via Marconiplein in Rotterdam-West probeerden zij bij hun huis te komen. “Dat was erg lastig want het vuur verspreidde zich vanwege de sterke wind snel door de wijk.”
Nachtmerries
“Ik heb de bommen zien vallen op huizen van buren en vrienden. Ik heb er jarenlang nachtmerries van gehad”, gaat Stoppelenburg verder. Ik mocht van mijn opa niet achterom kijken, ik moest doorlopen en vooruit kijken naar waar mijn moeder klaar stond met mijn broertje. Dat betekende dat we ook tussen brandende trams door moesten. Met mijn vader zijn we later weer herenigd. Hij mocht tijdens het bombardement de wijk niet meer in .”
Het vuur is ook de reden dat er maar een blindganger is gevonden in Bospolder-Tussendijken na de oorlog. “De gemeente heeft de wijk uitgekamd op bommen die niet zijn ontploft, maar er is er maar een gevonden”, vertelt historicus Baart. “Door de enorme vuurzee waarin de wijk was veranderd zijn alle bommen uiteindelijk wel af gegaan.”
De familie Stoppelenburg is uiteindelijk ongedeerd gevlucht naar Amsterdam. Na de oorlog keerden zij terug naar de wijk. Daar woont Sjaak nog steeds. Hij vertelt zijn verhaal een paar keer per jaar aan schoolkinderen in Rotterdam. “Zodat de jeugd weet wat hier is gebeurd in de oorlog, de wijk heeft een trieste geschiedenis.”
nieuwe rotterdamsche courant
